Pierwsza wzmianka o bledzewskim kościele pochodzi z 1510 r., zaś jego powstanie datuje się na XV w. W XVII w. W latach 1605, 1632 i 1660 budowla kilkakrotnie ulegała pożarowi. Od 1740 r. świątynia znajdowała się pod opieką cystersów do czasu likwidacji klasztoru w 1835 roku. Na przełomie 1881 i 1882 roku dokonano przebudowy kościoła, w trakcie której od zachodu powiększono nawę i dobudowano wieżę, a od południa dobudowano kaplicę.
Kościół o układzie salowym, murowany z cegły z trójbocznie zamkniętym prezbiterium od wschodu. Neogotycką wieżę, ozdobioną sterczynami, wieńczy dwuspadowy dach ze ostrosłupowym strzelistym hełmem z latarnią. Wejście główne zostało umieszczone w przyziemiu wieży. Wnętrze nawy przykrywa drewniany strop, zaś zakrystię i emporę sklepienie krzyżowo-żebrowe. Do czasów współczesnych przetrwał portal, a także gotyckie okna ostrołukowe. W kościele znajdują się elementy zabytkowego wyposażenia, głównie z XVI-XVIII w., pochodzące z rozebranego w XIX w. kościoła klasztornego. Należą do nich rzeźby takie jak grupa Ukrzyżowania, ołtarz boczny z kaplicy Ukrzyżowania z początku XVIII w., obrazy, wśród nich jeden znajdujący się w ołtarzu głównym, świeczniki barokowe, naczynia liturgiczne, ławki, ambona, chrzcielnica oraz dzwon z 1511 r.
źródło: https://zabytek.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz