Na terenie parafii św. Elżbiety Węgierskiej znajdują się aż trzy drewniane kościoły – parafialny w Kluczu oraz filialne w Zimnej Wódce i Olszowej. Wszystkie zostały wybudowane lub całkowicie przebudowane ok. 1748 r., posiadają jednolity wygląd i elementy konstrukcji, wyróżniające je spośród licznej grupy drewnianych kościołów w woj. opolskim.
Historia
Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana była w 1260 r., istnienie parafii poświadczone jest źródłowo od 1 poł. XIV w. Poprzedni drewniany kościół powstał przypuszczalnie w XV w., w latach 1524 - 1701 użytkowany był przez protestantów. Obecny kształt kościoła pochodzi z 1748 r., został on wówczas na nowo wybudowany lub poddany gruntownej przebudowie. Współcześnie oszalowany i nieznacznie przebudowany. Kościół należy do parafii pw. św. Elżbiety Węgierskiej w Kluczu.
Opis
Kościół usytuowany jest na wzniesieniu pośrodku wsi, otoczonym ulicami tworzącymi niewielkie nawsie. Na północ od niego znajdują się grota lurdzka, kapliczka z rzeźbą św. Jana Nepomucena oraz kamienny krzyż. Wokół biegnie wybrukowana alejka, całość otoczona jest współczesnym ogrodzeniem. Z dawnego cmentarza zachowały się dwa krzyże nagrobne. Kościół jest orientowany, drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej oraz słupowej (wieża), na wysokiej podmurówce. Posiada krótkie, zamknięte trójbocznie prezbiterium oraz nawę na rzucie zbliżonym do kwadratu, z ukośnymi wschodnimi ścianami. Od zachodu do nawy przylega przybudówka wieżowa o wysokości równej nawie, do której od północy prowadzą zabudowane schody (dawniej po przeciwnej stronie wieży). Przy północnej ścianie prezbiterium znajduje się zakrystia z lożą kolatorską na piętrze a obok niej, częściowo już przy ścianie nawy, niska przybudówka ze schodkami na ambonę. Bryła kościoła jest zwarta i jednolita, kryta dachem dwukalenicowym, o płynnie połączonych ze sobą połaciach; nad niską wieżą dach namiotowy, nad zakrystią przedłużona połać dachu prezbiterium.
Nad wschodnią krawędzią nawy ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę, z niewielkim hełmem, pokrytym gontem tak jak pozostałe dachy. Elewacje kościoła szalowane są deskami w ukościóładzie pionowym. Okna zamknięte łukiem płaskim oraz prostokątne, szklone barwnymi witrażami. Na zachodnich drzwiach do nawy znajduje się ozdobna wykościóładka przy zamku, przedstawiająca postać żołnierza. Wnętrze przekryte jest płaskimi stropami. Chór muzyczny po zachodniej stronie nawy, prosty, wsparty na czterech słupach z głowicami. Belka tęczowa profilowana, loża kolatorska otwarta do wewnątrz prostokątnym otworem. Kościół posiada jednolite, zabytkowe wyposażenie w postaci barokowego głównego ołtarza i późnobarokowych ołtarzy bocznych, z rzeźbami świętych postaci. Klasycystyczna ambona pochodzi z pierwszej połowy XIX w.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz