Pierwotna nazwa szybu to Henryk, Thomas lub Meitzen (od nazwiska dawnego dyrektora kopalni „Król”, Volkmara Meitzena). Szyb „Elżbieta” był szybem wentylacyjnym i materiałowym (drzewnym). Miał on głębokość 189 metrów i średnicę 3,5 metra. Był w użytku do 1982 lub 1984 roku. Został zlikwidowany przez zasypanie.
Zespół budynków powstał na początku XX wieku na potrzeby kopalni węgla kamiennego „Król”, zależnie od źródeł - w 1908 roku, w latach 1911–1912 bądź w latach 1913-1914. Został zaprojektowany przez mistrza budowlanego Hermanna Tschentschera. Wchodził w skład Pola Wschodniego Kopalni Węgla Kamiennego „Król”. Pomiędzy szybem „Prezydent” kopalni Prezydent a szybem „Elżbieta” jeździła kolejka wąskotorowa, zlikwidowana w latach 80. XX wieku. W 1994 roku wieża szybowa przeszła w ręce prywatne. Została ona zrewitalizowana i spełnia obecnie funkcje restauracyjne jako Centrum Imprez Okolicznościowych „Szyb Elżbiety”.
Budynki przypominające zameczek powstały w stylu neogotyku epoki romantyzmu, zostały wykonane z cegły i potynkowane (imitacja rustykalnego kamienia), mury wieńczą attyki krenelażowe. W skład zabytkowego zespołu wchodzą: wieża z budynkiem nadszybia, budynek sprężarek i maszyny wyciągowej, rozdzielnia, szatnia i portiernia.
Bardzo zbliżonymi stylistycznie zabudowaniami było nadszybie szybu Wandy z 1911 roku, przy ulicy Katowickiej w Chorzowie, rozebrane z powodu szkód górniczych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz