Kościół w stylu gotyckim opactwa cysterskiego w Gościkowie-Paradyżu wznoszony był okresie od końca XIII wieku do końca XIV wieku. W swojej historii dwukrotnie został zniszczony przez pożary. W XVIII wieku w trakcie odbudowy przyjął formę barokową.
Kościół jest trójnawową bazyliką na planie prostokąta z obejściem za prezbiterium, kolistymi kaplicami w narożach oraz kruchtą między wieżami. Najważniejsze miejsce w świątyni zajmuje wielki barokowy ołtarz z pierwszej połowy XVIII wieku z obrazem Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny autorstwa Felixa Schefflera, figurami świętych Piotra i Pawła oraz relikwiarzami zawierającymi doczesne szczątki starożytnych męczenników św. Amancjusza, św. Cedoniusza, św. Damazego św. Donata i św. Sewelianusa.
Pozostałe obiekty założenia klasztornego mają wystrój barokowo-klasycystyczny z elementami gotyku. Dwukondygnacyjny budynek klauzury przylega do kościoła od strony południowej i częściowo wschodniej. Posiada dwa wirydarze w stylu gotyckim - mały i w stylu barokowym - duży.
W XVIII wieku w trzech narożach budynku klasztornego dobudowano wieże w formie baszt, nakryte dzwonowatymi hełmami. Klasztor z dwóch stron, od północy i zachodu otaczają ogrody, w których rozmieszczono kamienne figury świętych, między innymi św. Floriana, św. Bernarda, św. Benedykta i św. Marcina.
Zespół Klasztorny wpisany jest do rejestru Pomników Historii Polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz