Zespół stacyjny w Chebziu został wybudowany pod koniec XIX wieku. Na planach z 1901 roku widnieje już ukształtowany zespół zabudowań, w skład którego wchodzą: budynek główny, poczta, administracja, warsztat i zabudowania peronu Chebzie-Wirek. W latach 1900÷1902, a następnie 1902÷1906 następuje dalsza rozbudowa i przebudowa dworca. Najbardziej charakterystycznym elementem zabudowań stacyjnych w Chebziu jest budynek dworca kolejowego. Jego elewacja wykonana została w formie pseudo muru pruskiego, założonego na ruszcie stalowym wypełnionym cegłą licową.
Historia Chebzia
Początek osady wiąże się z powstaniem w tym miejscu hut "Gute Hoffnung" i "Morgenroth" w trzeciej dekadzie XIX wieku. W sąsiedztwie hut wybudowano domy dla pracowników, co doprowadziło do powstania dwóch odrębnie funkcjonujących osad. W 1843 roku do huty "Morgenroth" należało dwanaście domów, do "Gute Hoffnung" szesnaście domów. Obie huty pracowały do 1871 roku. Głównym zakładem wydobywczym w Chebziu była podówczas kopalnia "Paweł" nadana w 1842 roku. Jednak najważniejszym momentem w historii dzielnicy Chebzie jest 1845 rok, kiedy to uruchomiono linię kolejową z Gliwic do Świętochłowic. Powstał wtedy przystanek kolejowy, który mieścił się w centrum Chebzia, naprzeciw funkcjonującej podówczas karczmy.
Przystanek jak i miejscowość oficjalnie nazwano "Morgenroth". W 1859 roku zaczęto budować w dzielnicy dworzec kolejowy. Dzięki temu wzrosły możliwości wywozu węgla i cynku, a Chebzie stało się istotnym węzłem kolejowym. W latach 1902÷1914 dla kolejarzy wybudowano przy dworcu osiedle składające się z 32 budynków mieszkalnych zlokalizowanych wokół dzisiejszych ulic Dworcowej, Przedtorze i Zabrzańskiej.
Informacje zaczerpnięto z tablic informacyjnych umieszczonych
na budynku głównym dworca kolejowego Ruda Śląska - Chebzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz